Polska cechuje się niską zachorowalnością na raka, ale wysoką umieralnością

Według ekspertów potrzebujemy długofalowej strategii walki z rakiem

W porównaniu do krajów Unii Europejskiej w Polsce stosunkowo rzadko choruje się na nowotwory złośliwe, natomiast często choroba ta kończy się zgonem pacjenta. Taką informację można znaleźć w ostatnim raporcie Instytutu Ochrony Zdrowia "Walka z nowotworami i opieka onkologiczna w Polsce wobec wyzwań demograficznych i epidemiologicznych - propozycje rozwiązań".

Według Krajowego Rejestru Nowotworów w 2011 r. w naszym kraju na choroby nowotworowe zachorowało 144 336 osób. Najczęstszym nowotworem, na który zapadają Polacy, jest tytoniozależny rak płuca (ok. 20%), a na kolejnych miejscach są: rak piersi, rak jelita grubego i rak gruczołu krokowego. Od wielu lat na pierwszym miejscu zachorowań u mężczyzn znajduje się rak płuca, a u kobiet rak piersi. Nowotworem, który powoduje największą liczbę zgonów, zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet, jest rak płuca.

Niestety leczenie nowotworów jest w Polsce znacznie mniej skuteczne niż w UE. Różnice te w zależności od lokalizacji nowotworu sięgają średnio od kilku do ok. 20%, jeśli chodzi o 5-letnie okresy przeżycia. Co więcej istotne różnice w tym względzie dotyczą także poszczególnych polskich województw.

Według raportu Polska wydaje procentowo za dużo na leczenie realizowane w trybie hospitalizacji, a za mało na terapie systemowe czy radioterapię. Potwierdzają to dane z badania kosztów nowotworów przeprowadzone w 27 krajach UE.

Jedną z charakterystycznych cech wydatków medycznych związanych z leczeniem nowotworów w Polsce jest niski poziom wydatków na leki (267 mln euro w 2009 roku), który stanowił zaledwie 19% ogółu kosztów medycznych, w stosunku do 27% średnio w krajach UE. Rocznie na leczenie jednego mieszkańca Polski wydaje się z budżetu 37 euro przy średniej europejskiej 102 euro.

Zdaniem twórców raportu Polska potrzebuje konsekwentnie realizowanej, monitorowanej i adekwatnie do potrzeb modyfikowanej długoletniej strategii, która będzie dysponować odpowiednim do potrzeb budżetem. Pieniądze powinny być przeznaczane nie tylko na sprzęt i infrastrukturę, ale na skuteczną profilaktykę i edukację zdrowotną, szkolenia kadr medycznych i standaryzację postępowania diagnostycznego i leczniczego opartych na udowodnionej skuteczności w adekwatnej do potrzeb sieci placówek lecznictwa onkologicznego.

(mk)