Bioniczne oko pomoże niewidomym [video]

Prof. Liu pokazuje działanie bionicznego oka na przykładzie zabawki

Po ponad dwóch dekadach badań zespół fizyków i inżynierów z University of California w Los Angeles (UCLA) opracował bioniczne oko - technologię, dzięki której osoby po utracie wzroku z powodu uszkodzenia wrażliwych na światło fotoreceptorów na siatkówce oka, mogą znów widzieć. Odkrycie zatwierdziła Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków, są też już pierwsi użytkownicy bionicznego oka.

The Argus II Retinal Prosthesis System - taką nazwę nosi system, który pozwoli osobom cierpiącym na takie schorzenia jak zwyrodnienie barwnikowe siatkówki (RP) czy starcze zwyrodnienie plamki żółtej (AMD) na odzyskanie wzroku. Sercem całego systemu jest opracowany przez zespół pod przewodnictwem profesora Wentai Liu chip wielkości paznokcia, w rzeczywistości składający się z 60 mikrochipów o okrągłym kształcie. Po wprowadzeniu do siatkówki stymuluje on neurony wzrokowe w ten sposób, żeby nie zauważyły ono braku fotoreceptorów i przekazywały obraz do mózgu.

Na cały system składają się jeszcze dwa inne elementy - miniaturowa kamera zamontowana w okularach oraz mikroprocesor, znajdujący się w noszonym przez pacjenta pasku Kamera przesyła zarejestrowany obraz do mikroprocesora, który z kolei przekazuje informacje do mikrochipów znajdujących się na siatkówce. Te ostatnie stymulują komórki nerwowe za pomocą elektrycznych impulsów. Dzięki temu komórki przekazują informację o obrazie do rejonu kory mózgowej, odpowiedzialnego za widzenie.

Jak na razie bioniczne oko pozwala niewidomym na przeczytanie powiększonych liter, odróżnianie obiektów i ich ruchu oraz na zobaczenie zarysu i niektórych szczegółów twarzy. To, wydaje się, niewiele, ale dla osób, które straciły wzrok to i tak bardzo duża zmiana. Tak jak dla pierwszego użytkownika bionicznego oka, który jest niewidomy od ponad 50 lat.

Zespół profesora Liu cały czas pracuje nad ulepszeniem technologii. Obecnie wraz ze studentami z UCLA profesor testuje dwa prototypy bionicznego oka, które zamiast 60 mają 256, a nawet 1026 mikrochipów. A więcej mikrochipów na siatkówce to wyraźniejszy obraz w mózgu użytkownika. Liu chce również uzyskać kolorowy obraz, a także umieścić kamerę wewnątrz oka, dzięki czemu noszenie specjalnych okularów nie byłoby konieczne.

(rw)